Od redakcji: PØPISANE to cykl kilkutygodniowych konsultacji online pomagających rozwijać warsztat krytyczny i dziennikarski, adresowanych do uczennic i uczniów krakowskich szkół średnich. Tym razem prezentujemy felieton Martyny Banach z V LO im. Augusta Witkowskiego:

W 2018 roku amerykański artysta i przedsiębiorca Michael Hebb podzielił się ze światem swoim pomysłem na dyskusję o przemijaniu w najbardziej przyziemnych okolicznościach – podczas wspólnego posiłku. W książce Porozmawiajmy o śmierci przy kolacji opisał doświadczenia związane z ruchem death dinner, którego jest współtwórcą. W jego ramach zaproszeni goście gromadzą się przy zastawionym stole i – począwszy od wznoszenia toastów za zmarłych – rozpoczynają dysputę na temat kresu życia. Autor twierdzi, iż tego rodzaju rozmowy bardzo silnie wpływają na egzystencję i postrzeganie jej przez dyskutantów.

Każdy z rozdziałów zawiera historie pochodzące z biografii pisarza oraz jego współbiesiadników. Przytoczone zdarzenia mogą przybliżyć ideę spotkań, przedstawić rolę, jaką śmierć odgrywa w codzienności, oraz umożliwić oswojenie się człowieka z (często unikanym w rozmowach) zjawiskiem  śmiertelności. Pytania poprzedzające kolejne części dzieła Hebba stanowią natomiast podpowiedź lub instrukcje dla osób, które po lekturze zdecydują się na konfrontację z motywem przemijania i przeprowadzenie wyjątkowej dyskusji na jego temat: Jak chciałbyś zostać zapamiętany? Jaką piosenkę wybrał(a)byś na swój pogrzeb? Czy wierzysz w życie pośmiertne? Można zakładać, że wielu czytelników właśnie poprzez tę książkę będzie miało po raz pierwszy w życiu styczność z podobnymi zagadnieniami. Sugestywność wspomnianych pytań i dylematów wzbudza w człowieku refleksje, co już w pewnym stopniu powoduje rozpoczęcie dyskusji.                                                                                                                                

Starannie rozważamy i planujemy swoje śluby i narodziny dzieci, uznajemy te chwile za wielkie momenty przejściowe. Jeśli odmawiamy kresowi życia równie głębokiego namysłu, zaprzeczamy wielkiej części siebie, może najważniejszej – że naprawdę jesteśmy śmiertelni – to słowa tłumaczki, Magdaleny Koziej, która na poparcie Hebba dodaje parę dobitnych, uderzających swą realnością stwierdzeń. W nieco innym tonie wypowiada się Krystyna Romanowska, czyli organizatorka pierwszej w Polsce kolacji spod znaku death dinner: Rozmowa o śmierci nie jest bowiem niczym innym jak rozmową o życiu. Ale przede wszystkim o miłości. Każda z konstatacji motywowana jest chęciami dokonania rewolucji społecznej w kwestii postrzegania rzeczywistości i tego, co wykracza poza ziemską materię.

Książka Porozmawiajmy o śmierci przy kolacji niewątpliwie porusza ponadczasową i nieuniknioną problematykę. Stanowi dowód rozwoju emocjonalnego autora oraz otwartości jego umysłu. Na odbiór dzieła składają się jednak również bagaż doświadczeń czytelnika oraz jego mentalność.

Analiza książki Hebba niewątpliwie wpływa na świadomość i życiową perspektywę osoby studiującej tekst. Podjęcie przez czytelnika tematu śmiertelności, zaproponowanego przez autora w sposób nieszablonowy, by nie powiedzieć: alternatywny, wskazuje na ewolucję dokonaną w wymiarze kulturowym. Porozmawiajmy o śmierci przy kolacji sprawia, że każdy odbiorca staje się dyskutantem, a następnie kreatorem wspólnej dla cywilizacji danego okresu definicji przemijalności: to naprawdę wielka wartość.